ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Σε ημερίδα της Πανελλήνιας Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων στη Θεσσαλονίκη, που είχε θέμα « Εκεί που κλείνει ένα σχολείο ανοίγει μία φυλακή», μίλησε προχθές Τρίτη, ο δήμαρχος Κομοτηνής κ. Γιώργος Πετρίδης.
Ο κ. δήμαρχος, στην τοποθέτησή του με τίτλο «Όταν στη Θράκη ένα Πανεπιστήμιο γίνεται φυλακή» είπε τα εξής:
«Κυρίες και κύριοι
Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω τη δική μου τοποθέτηση, λέγοντας τα εξής:
§ Η αποκατάσταση του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών είναι κυρίαρχο κοινωνικό αίτημα…
§ Στόχος είναι να κινητοποιηθεί κάθε μέσο, να αξιοποιηθεί κάθε δυνατότητα, προκειμένου οι πολίτες να αισθανθούν ξανά ασφαλείς: Στα σπίτια, στους δρόμους, στις πόλεις, στην περιφέρεια.
….
§ Θα προσπαθήσουμε με την επιστράτευση της τεχνογνωσίας και τεχνολογίας που μας παρέχει η διεθνής εμπειρία.
§ Θα προσπαθήσουμε με τη στενή συνεργασία όλων των συναρμόδιων φορέων.
§ Θα προσπαθήσουμε με απόλυτο σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και με ιερή προσήλωση στη δημοκρατική αξίωση του Έλληνα πολίτη να αισθάνεται ελεύθερος κι ασφαλής στη χώρα του.
§ Για να βελτιώσουμε μια δραματικά δύσκολη κατάσταση χρειαζόμαστε, πρώτα απ’ όλα, την υποστήριξη των γυναικών και ανδρών που υπηρετούν στα Σώματα Ασφαλείας.
…
Κυρίες και κύριοι
Ίσως αυτά όλα, κάτι να σας θυμίζουν… Κάπου να τα έχετε ξανακούσει… Κάποτε να ακουγόταν εύηχα στ΄ αυτιά σας… Δεν κάνετε λάθος!!!
Ξεκίνησα λοιπόν τη σημερινή μου τοποθέτηση, με φράσεις που χρησιμοποίησε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη Νικόλαος Δένδιας τη μέρα που ανέλαβε τα καθήκοντά του. Ήταν 22 Ιουνίου του 2012…
Λίγες εβδομάδες αργότερα, τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου, δυστυχώς, αποδείχθηκε περίτρανα αυτό που λέει ο λαός μας για τα “ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα…”
Χωρίς καμία “στενή συνεργασία με τους συναρμόδιους φορείς”, χωρίς να ερωτηθούν ούτε καν οι άμεσοι συνεργάτες του Υπουργείου, - τα ίδια τα στελέχη που αποτελούν τη μηχανή του Υπουργείου - με μία απόφαση και μία επιχείρηση όπου απουσίαζαν παντελώς οι δημοκρατικές διαδικασίες, ο κ. Υπουργός αποφάσισε να μετατρέψει στην Κομοτηνή, ένα Πανεπιστήμιο σε μία φυλακή, που είναι και ο τίτλος της σημερινής μου τοποθέτησης.
Ήταν η ημέρα που όλοι οι εκπρόσωπου φορέων της περιοχής, βρεθήκαμε μπροστά στην είσοδο αυτού του κοσμήματος για την πόλη και την περιοχή, του Τμήματος Δοκίμων Αστυφυλάκων Κομοτηνής, διαμαρτυρόμενοι και προπηλακιζόμενοι.
Γιατί δεν τολμούσαμε ούτε τότε να διανοηθούμε, ότι εκπρόσωπος Ελληνικής Κυβέρνησης, θα έπαιρνε τέτοιες αποφάσεις για την περιοχή μας, χωρίς να προηγηθεί ένας στοιχειώδης διάλογος για το τι επιδιώκεται με τέτοιες αποφάσεις.
Ήταν η μέρα που Αστυνομικοί Υπάλληλοι που αντιλαμβανόμενοι τις εξαιρετικά δύσκολες ατραπούς στις οποίες οδηγούσε αυτή η απόφαση, αντέδρασαν δίκαια στα πλαίσια των συνταγματικών, συνδικαλιστικών δικαιωμάτων τους, για να εισπράξουν πειθαρχικές διώξεις με την απόφαση για διενέργεια ΕΔΕ σε βάρος τους.
Γιατί δεν μπορούσαν να διανοηθούν, ότι ο προϊστάμενός τους που πριν λίγες μέρες τους μιλούσε για “υποστήριξη των γυναικών και ανδρών που υπηρετούν στα Σώματα Ασφαλείας” ξέχασε την υπόσχεσή του τόσο γρήγορα.
Ήταν η μέρα που ουσιαστικά σήμανε το τέλος των Σχολών Αστυφυλάκων στην Ελλάδα…
Τόσο απλά…
Φίλες και φίλοι
Ξέρετε εμείς οι Θρακιώτες, τα τελευταία χρόνια, είχαμε βαρεθεί να τονίζουμε τις ιδιαιτερότητες της περιοχής μας, την τεράστια σημασία της γεωπολιτικής της θέσης καθώς πιστεύαμε ότι όλα αυτά είχαν γίνει πλέον κατανοητά από τη δεκαετία του 90.
Κάποιοι όμως - όπως αποδεικνύεται – αδυνατούν να κατανοήσουν ακόμη και τα αυτονόητα, στερώντας από την περιοχή, υπηρεσίες, λειτουργίες, σχολές και ανθρώπινο δυναμικό που αποκτήθηκε με υπεράνθρωπες προσπάθειες και διεκδικήσεις.
Μάλιστα αυτό το ενστερνίζεται ακόμη και το ίδιο το Υπουργείο, στην ιστοσελίδα του οποίου υπάρχει ακόμη σελίδα για τη Σχολή Δοκίμων Αστυφυλάκων, έδρα της οποίας είναι η Κομοτηνή, με την κατάτμησή της σε επτά τμήματα Δοκίμων (Γρεβενών, Διδυμοτείχου, Καρδίτσας, Κομοτηνής, Νάουσας, Ξάνθης, Ρεθύμνου και Σητείας).
Στην περιοχή μας, είχε την έδρα και ένα τμήμα της λοιπόν, ίσως το σπουδαιότερο κομμάτι της Ελληνικής Αστυνομίας στον τομέα της εκπαίδευσης των στελεχών της, που με την λειτουργία του αναβάθμισε σημαντικά τα τελευταία χρόνια, τη γενικότερη εικόνα του Έλληνα αστυνομικού υπαλλήλου, στον οποίο έβλεπε πλέον ο κόσμος ότι του παρέχεται, πέρα από την στρατιωτικού τύπου εκπαίδευση και εκπαίδευση πανεπιστημιακού επιπέδου, ενώ η εισαγωγή στις σχολές αυτές, δεν μπορούσαν πλέον να αμφισβητηθεί από κανένα καθώς γινόταν μέσα από το σύστημα των Γενικών Πανελλαδικών Εξετάσεων.
Η απόφαση λοιπόν για μετατροπή της Σχολής Δοκίμων Αστυφυλάκων Κομοτηνής σε φυλακή, ήταν ένα σοκ για την τοπική κοινωνία, καθώς –δεν το κρύβουμε- πέρα από τις αναπτυξιακές και κοινωνικές διαστάσεις που είχε η παρουσία 800 δοκίμων Αστυφυλάκων, είχε και οικονομική ωφέλεια για πολλούς κατοίκους που είχαν συνδέσει τη ζωή τους, με την ύπαρξη της σχολής. Δεκάδες μάγειρες, τραπεζοκόμοι, καθαρίστριες αλλά και επιστήμονες εργάζονταν στη Σχολή, που τόνωνε και οικονομικά την πόλη.
Αλλά είπαμε… Όλα αυτά, διαγράφηκαν με μία υπογραφή του υπουργού, που πήγε τόσο την περιοχή μας, όλο και ζητήματα εκπαίδευσης του προσωπικού της Αστυνομίας, αλλά κυρίως του αισθήματος ασφαλείας των Ελλήνων, πολλά χρόνια πίσω.
Φίλες και φίλοι
Πολύ σημαντικό είναι ακόμη και το γεγονός, ότι η δημιουργία του καταστήματος κράτησης των μεταναστών, προκάλεσε και την εύλογη φοβία για την παρουσία τόσων εκατοντάδων ανθρώπων, που θα δημιουργούσαν νέα προβλήματα στην ασφάλεια αλλά και την υγιεινή των κατοίκων της περιοχής.
Φόβοι που δεν άργησαν να επαληθευτούν, μετά την εξέγερση των εγκλείστων λίγες μέρες μετά, εξέγερση που θορύβησε πάρα πολύ την τοπική κοινωνία που ήταν ασυνήθιστη από τέτοια περιστατικά, αλλά και με την επανεμφάνιση ασθενειών που θεωρούταν “νεκρές” στο Νοσοκομείο της πόλης μας.
Έτσι οι πολίτες στην περιοχή μας σταμάτησαν να αισθάνονται “ξανά ασφαλείς: Στα σπίτια, στους δρόμους, στις πόλεις, στην περιφέρεια” όπως έλεγε κάποιος στην ανάληψη των καθηκόντων του.
Η μόνη που φάνηκε για μία ακόμη φορά ανάλγητη, βλέποντας τους μετανάστες να καίνε την περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου, να τραυματίζουν αστυνομικούς, να απειλούν να βγουν στους δρόμους και να γεμίσουν την πόλη, ήταν η ηγεσία του Υπουργείου που κώφευε και κωφεύει στις συνεχείς διαμαρτυρίες μας.
Η ασφάλεια λοιπόν, αλλά και η υγεία, ήταν μάλιστα βασικά σημεία της διαφωνίας μας στην απόφαση του Υπουργού, τα οποία όμως στοιχειωδώς δεν προέβλεψε η απαράδεκτη απόφασή του.
Γιατί για μας, η ασφάλεια των πολιτών και η κοινωνική γαλήνη, είναι από τα βασικά στοιχεία της ύπαρξης μας στη Θράκη.
Και φαινόταν να είναι ιδιαίτερα σημαντικό και για την ΕΛΑΣ, μιάς και στα κύρια στοιχεία της Αστυνομίας, είναι και “η πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος και την προστασία του Κράτους και του δημοκρατικού πολιτεύματος, στα πλαίσια της συνταγματικής τάξης, που περιλαμβάνει την δημόσια και κρατική ασφάλεια.”
Τα πρώτα στοιχεία αύξησης του εγκλήματος στην περιοχή μας, μετά το κλείσιμο της Σχολής, είναι αποδεδειγμένα μέσα και από τις ετήσιες εκθέσεις της Ελληνικής Αστυνομίας.
Έχουν να κάνουν και με τη μείωση του αστυνομικού προσωπικού που πλέον έφυγε από τους δρόμους προκειμένου να περιφρουρεί τους έγκλειστους μετανάστες στη φυλακή που δημιουργήθηκε μέσα στο χώρο της σχολής.
Χαρακτηριστικό είναι και το γεγονός, πως τους τελευταίους μήνες δεν κυκλοφορούσε ούτε ένας τροχονόμος στην πόλη, λόγω έλλειψης προσωπικού. Το μικροέγκλημα λοιπόν, σε περίοδο οικονομικής κρίσης μεγαλώνει ακόμη περισσότερο αλλά και οι ανάγκες για καλύτερη αστυνόμευση της περιοχής μας αυξάνουν, μετά και την πρόσφατη λειτουργία του συνοριακού σταθμού της Νυμφαίας – Μακάζας.
Κι όμως, παρά τις συνεχεία γραπτές οχλήσεις μας στην ηγεσία του Υπουργείου για αύξηση του προσωπικού στην περιοχή, δεν γίνεται τίποτα, αντίθετα αυτό μειώνεται και μάλιστα η κατάσταση επιδεινώνεται, με την πρόθεση πολλών υπαλλήλων να συνταξιοδοτηθούν, προκειμένου να μην έχουν πρόσθετες επιβαρύνσεις στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα.
Φίλες και φίλοι
Επιτρέψτε μου να κλείσω τη σημερινή μου τοποθέτηση, αναφέροντας ένα απόσπασμα αυτή τη φορά, από αυτά που έγραψα εγώ στον Υπουργό τον Απρίλιο:
“Η άνευ προηγουμένου μείωση της αίσθησης της ασφάλειας των πολιτών στην Κομοτηνή, μετά την ενέργειά σας να εγκαταστήσετε (χωρίς καν να ερωτηθεί – στοιχειωδώς - η τοπική κοινωνία!) το Κέντρο φύλαξης παράνομων μεταναστών στους χώρους της Σχολής Δοκίμων Αστυφυλάκων Κομοτηνής, έρχεται να κορυφωθεί μετά τις πρόσφατες τακτικές και συμπληρωματικές μεταθέσεις, όπου καλύφθηκαν μόλις 5 οργανικές θέσεις, (από τις 140 διαπιστωμένες κενές θέσεις του οργανογράμματος) όταν μόνο για το 2013, αναμένεται νέο, έντονο κύμα φυγής αστυνομικών υπαλλήλων προς συνταξιοδότηση.
Όλα αυτά, σε μία περιοχή, όπου με επίσημα στοιχεία που κρατά η υπηρεσία σας, για το 2012, σημειώθηκε σε σχέση με το 2009, αύξηση των εγκλημάτων ληστείας κατά 70%, των κλοπών και διαρρήξεων κατά 166%, των κλοπών οχημάτων κατά 64% και των παραβάσεων των νόμων περί όπλων και εκρηκτικών κατά 193%, στοιχεία που όπως φαίνεται, με τις τελευταίες σας αποφάσεις, δεν σας ανησυχούν αν και σπέρνουν την οργή και την αγανάκτηση μεταξύ των φιλειρηνικών πολιτών της περιοχής μας.”
Απάντηση δεν πήρα ποτέ.
Αυτό που με τρομάζει περισσότερο, δεν είναι η απαξίωση απάντησης σε μία επιστολή ενός αιρετού εκπροσώπου μίας τοπικής κοινωνίας, αλλά η απαξίωση στην ίδια την τοπική Κοινωνία.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, σε νέα μου επιστολή, αναρωτήθηκα αν αυτά που έκανε ο κ. Δένδιας στην Κομοτηνή, θα μπορούσε να τα κάνει και στην εκλογική του περιφέρεια, την Κέρκυρα…
Απάντηση και πάλι δεν πήρα…
Πάντως, για μένα, αυτό το σύνθημα που έβλεπα από τα φοιτητικά μου χρόνια στους τοίχους του Πανεπιστημίου, που έλεγε «Όπου κλείνει ένα σχολείο, ανοίγει μία φυλακή» το είδα να συμβαίνει με την απόφαση ενός υπουργού στην πόλη μου. Ελπίζω το σχολείο – η Σχολή Δοκίμων Αστυφυλάκων Κομοτηνής - να ξανανοίξει και να κλείσει η φυλακή που δημιουργήθηκε στη θέση του.
Από το βήμα αυτού του συνεδρίου, θα ήθελα τέλος να ευχαριστήσω δημόσια το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Ροδόπης, για τους κοινούς αγώνες που δίνει για να αλλάξει και πάλι αυτή η απόφαση και για να έχει η περιοχή μας την αστυνόμευση που της πρέπει.
Μόνο συγχαρητήρια αξίζουν τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και όχι Ένορκες Διοικητικές Εξετάσεις, γιατί έπραξαν τα αυτονόητα.
Ευχαριστώ…»